به قلم حمید قزوینی :

سال ها قبل – در اوایل دهه 60- امام خمینی به برخی کارگزاران حکومتی درباره نحوه تعامل با مسولین سایر کشور ها تذکراتی داده بود که یاد آوری بعضی از آنها خالی از فایده نیست

مثلا از شهید رجایی خواسته بود تا در پاسخ به پیام تبریک یکی از مقامات اروپایی به جای پاسخ تند و انقلابی بارعایت عرف دیپلماتیک و احترام آمیزواکنش نشان دهد و یا از دست اندرکاران حج خواسته بودند تا در تعامل با مقامات سعودی در نهایت ادب و احترام عمل کنند و تذکرات دیگری که موارد زیادی از آن را مسولین آن سال ها به خاطر دارند

متاسفانه در سال های گذشته این توصیه ها همگی یا به فراموشی سپرده شد و یا در جهت عکس آن رفتار می شد .

این روزها نگاهی هرچند گذرا به خبرهای مرتبط با مذاکرات هسته ای نشان می دهد که دیپلمات های ایرانی و به ویژه سرپرست آن ها یعنی محمد جواد ظریف از همه ابزارها و اقتضائات عرف دیپلماتیک بهره مند بوده و به آن پایبند هستند و تلاش می کنند به جای سخن گفتن از مدیریت جهان و تاکید بر تغییر سازوکارهای شناخته شده بین المللی بدون هیجان زدگی از حقوق مردم ایران دفاع کرده و راه های دستیابی به توافق را جستجو کنند.

ظریف در این مدت نشان دادکه می توان لحظه به لحظه با مردم و همه رسانه های دنیا سخن گفت و از روند مذاکرات و فعالیت های دیپلماتیک گزارش داد اما حرف های شعاری و تکراری نزد و به منافع ملی هم توجه داشت.

ظریف ژست انقلابی نمی گیرد از تیم قبلی هم انتقاد ندارد و کسی را هم به خیانت متهم نمی کند . از بازی برد برد سخن می گوید و اینکه اگر موفقیتی هست همه طرف ها باید در آن سهیم باشند.

تیم مذاکرات دچار افراط نمی شود و با تسلطی که شایسته دیپلمات های خبره است با متن جلسات و حواشی آن برخورد می کند. به هرحال تا امروز که مذاکرات ژنو به نتیجه روشنی رسیده باید به آقای ظریف و همکارانش خدا قوت گفت و به آن ها نمره قبولی داد و برای آنان آرزوی موفقیت بیشتر کرد .