مردم در انتخابات 92 تکلیف خود را با این جریان سیاسی شعاری که عزت و سربلندی نظام و مردم را در حملات آتشین زبانی به این و آن می‌دید و در عین حال بی‌توجه به نرخ رشد اقتصادی و سفره‌های مردم بود که روز به روز سقوط می‌کرد و کوچک‌تر می‌شد، روشن کرد
هفته آینده نمایندگان مجلس پس از سرکشی به حوزه‌های انتخابیه، میزبان 4 وزیر دولت یازدهم خواهند بود. بر اساس گزارش خبرگزاری ها هیأت رئیسه مجلس تصیم گرفته با توجه به انبوه سؤالات نمایندگان از وزرای دولت، روز سه‌شنبه 16 اردیبهشت ماه را برای بررسی سؤالات ملی اختصاص دهد. عبدالرضا مصری سخنگوی هیأت رئیسه در این رابطه به ایسنا گفت: «با توجه به این‌که سؤالات بسیاری از وزرا در نوبت طرح در مجلس قرار گرفته است،کل جلسه روز سه‌شنبه را برای بررسی سؤالات اختصاص دادیم. بدین ترتیب محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه، عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور، عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی و علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در صحن علنی حاضر خواهند شد تا پاسخگوی سؤالات نمایندگان باشند.»
روند فزاینده احضار‌های اعضای کابینه به بهارستان دیگر پدیده‌ای طبیعی شده و ظاهراً وزرای دولت در تنظیم برنامه‌های خود باید یک وقت ثابتی را برای حضور در کمیسیون‌ها و صحن علنی اختصاص دهند. این موضوع هر چند با مخالفت بسیاری از مجلسی‌ها روبه‌رو است کما این‌که به گفته معاون پارلمانی رئیس جمهوری اکثر سؤالات فقط از سوی حدود 50-40 نفر از نمایندگان طرح می‌شود، اما به هر روی آیین نامه داخلی مجلس و وظایف و حقوق نمایندگی این گونه اقتضا می‌کند. تدابیر هیأت رئیسه مجلس برای کاسته شدن از تعداد سؤالات و در حقیقت پالایش سؤالاتی که قرار است راهی صحن علنی شود نیز چندان ثمر بخش نبوده کما این‌که طرح سؤال حمید رسایی، روح‌الله حسینیان و علی اصغر زارعی از وزیر نفت در خصوص یک اظهار نظر در یک برنامه غیر عمومی، با اعتراض گسترده نمایندگان روبه رو شد که چرا چنین سؤالات بی‌اهمیتی باید وقت مجلس را بگیرد.
ظریف و کریمی قدوسی؛ نام‌های تکراری
در میان وزرای دعوت شده به مجلس نام محمد جواد ظریف بیش از هر عضو دیگر کابینه برای مردم و رسانه‌ها آشنا و تکراری است. ظریف از زمان آغاز به کار دولت تاکنون چندین بار به کمیسیون‌ها و صحن علنی مجلس رفته و برای پاسخ به سؤالات نمایندگان و رفع برخی نگرانی‌های آن‌ها در حوزه سیاست خارجی توضیح داده است. مذاکرات هسته‌ای و توافق ژنو مهمترین محور سؤالات تعدادی از نمایندگان مجلس بوده که با وجود توضیحات عدیده ظریف و حمایت اکثریت بهارستان از روند مذاکرات، برای آن‌ها همچنان محل سؤال و ابهام است. به همان میزان که حضور ظریف در مجلس تکراری است به همین ترتیب نام برخی نمایندگان همچون جواد کریمی قدوسی، حمید رسایی، علی اصغر زارعی، روح‌الله حسینیان، قاسم جعفری، مهرداد بذرپاش و…
بر پیشانی برگه های سؤالات و دادن تذکرات و جمع‌آوری امضا‌ها علیه اعضای دولت نیز تکراری است.
آنگونه که حمید رسایی به ایرنا گفته وزیر امور خارجه سه‌شنبه هفته آینده در صحن علنی مجلس به سؤال‌های نمایندگان درباره توافق ژنو و اظهاراتش در مورد هولوکاست و دیگر پرسش‌ها پاسخ می‌دهد. جواد کریمی قدوسی این پرسش‌ها را به نمایندگی از بیش از 50 نماینده در مورد علت موضع انفعالی وزیر امور خارجه درباره نظرات و مواضع رژیم صهیونیستی و هولوکاست و همچنین توافق ژنو مطرح می‌کند.
طرح سؤال درباره انفعال در مقابل رژیم صهیونیستی و هولوکاست در میان سؤالات قابل تأمل‌تر است. در بهمن ماه سال گذشته این سؤال تقدیم هیأت رئیسه مجلس شد که در خلاصه آن به گفت‌وگوی وزیر امور خارجه با برنامه بامدادی تلویزیون آلمان اشاره شده است. ظریف در پاسخ به پرسشی درباره هولوکاست و اسرائیل می‌گوید: «کشتار جمعی یهودیان را نمی‌توان انکار کرد و باید از تکرار چنین جنایتی جلوگیری کرد.» وی به نقض دائمی حقوق فلسطینیان نیز اشاره کرد و گفت: «موضع ایران همواره دفاع از حقوق فلسطینیان بوده است و این موضوع را باید فلسطینیان حل کنند ما از این منطقه دور هستیم، این وظیفه ما نیست که اسرائیل را به رسمیت بشناسیم یا نه، بلکه فلسطینیان باید درباره این موضوع تصمیم‌گیری کنند.» به گفته ظریف باید پیشنهادهایی روی میز قرار گیرند که مورد قبول فلسطینیان باشد. وی افزود: «همان طور که جنایت علیه یهودیان محکوم است، هرگونه جنایت علیه فلسطینیان نیز باید محکوم شود، هولوکاست نباید بهانه‌ای برای نقض حقوق فلسطینیان باشد.»
سؤال‌کنندگان توضیحات ظریف را انفعال در برابر رژیم صهیونیستی و هولوکاست خواندند.
ظریف هفته اول اسفندماه به کمیسیون امنیت ملی رفت و در این باره گفت که من در مقابل رژیم صهیونیستی قوی‌ترین موضع را اتخاذ کردم و بهانه هم به دست رژیم صهیونیستی نمی‌دهم. وی تأکید کرد: «جنایتی در غرب اتفاق افتاده، چرا باید فلسطینی‌ها تاوان آن را بپردازند؛ ما نباید بهانه‌ای بدهیم که زمینه ساز جنایات رژیم اشغالگر باشد.» اما کریمی قدوسی البته از پاسخ وزیر قانع نشد.
دو رویکرد متفاوت به سیاست خارجی
طرح این سؤال و قانع نشدن سؤال‌کنندگان از توضیحات وزیر در حقیقت بیانگر دو نگاه متفاوت یا دو رویکرد جداگانه به حوزه سیاست خارجی در بین اعضای دولت و سؤال‌کنندگان است که عمدتاً از اعضای جبهه پایداری یا نزدیک و همسو با این تشکل سیاسی هستند. طرح موضوع هولوکاست از زبان محمود احمدی‌نژاد در سال 1384 هر چند با سکوت ابتدایی مجموعه اصولگرایان و پایداری ها روبه‌رو شد اما بتدریج و با آشکار شدن تبعات منفی آن برای کشور و مردم فلسطین که منجر به نوعی مظلومیت‌نمایی برای رژیم صهیونیستی در رسانه‌ها و افکار عمومی شد، صدای مخالفان و منتقدان به سیاست‌های شعاری و هیجانی را بیشتر و بیشتر کرد.
به گفته منتقدان که بخش زیادی از آن‌ها از مجموعه جریان اصولگرا هم بودند، بسیج کردن افکار عمومی و رسانه‌ها و دولت‌های جهان علیه ایران به واسطه یک موضوعی که در اولویت منافع نظام نیست و هیچ امتیاز و منفعت ملی نیز در آن نهفته نیست، به تسهیل اعمال فشارهای بیشتر علیه تهران کمک کرد. حال منتقدان محمد جواد ظریف در شرایطی همچنان بر طبل توخالی شعارزدگی می‌کوبند که بجز معدود افرادی از اطرافیان دولت قبل هیچ ساز موافقی با چنین برنامه‌ها و سیاست‌های هیجانی کوک نمی‌شود. کما این‌که علی لاریجانی رئیس مجلس هم در گفت‌و‌گویی به این ادبیات شعاری توخالی خرده می‌گیرد و توضیح می‌دهد: «الان ۱۰ کارخانه سانتریفیوژی که می‌‏گفتند، کو؟ هفت‌سال گذشته، مگر امروز ما ۱۰ کارخانه سانتریفیوژ داریم؟» اشاره او به سخنان محمود احمدی‌نژاد است که گفته بود جمهوری اسلامی قصد دارد ۱۰ کارخانه ۵۰‌ هزار سانتریفیوژی راه‌اندازی کند. به گفته رئیس مجلس این اظهار‌نظر‌ها باعث بروز «سوء‌تفاهم‌هایی» شد.
نقد طرح موضوع هولوکاست در پایان عمر دولت دهم از سوی بسیاری از چهره های سیاسی کشور علناً عنوان شد.
محمد باقر قالیباف از چهره‌های دیگر اصولگرا هم در آستانه انتخابات 92 درباره طرح هولوکاست می‌گوید: «وقتی لازم نیست و تأمین‌کننده منافع ما نیست، چرا می‌آییم این موارد را مطرح می‌کنیم؟ ذهنیتی درست می‌شود و یک بهانه به دست دشمن‌ترین دشمن انقلاب اسلامی که صهیونیست‌ها هستند می‌دهیم و آرمان‌های فلسطین را تحت تأثیر قرار می‌دهیم. دفاع از آرمان فلسطین جزئی از اصول سیاست خارجی ماست؛ نفی هولوکاست که جزئی از آن نیست و بنا به ماهیت جنجالی خود به‌جای کمک به ما برای پیشبرد اهداف و آرمان‌های‌مان، به دشمن فرصت می‌دهد تا مظلوم‌نمایی کند…»
غلامعلی حدادعادل از دیگر چهره‌های برجسته جریان اصولگرا نیز در این باره گفت که موافق طرح این موضوع به گونه‌ای که آقای احمدی‌نژاد مطرح کرد، نبودم، موافق این نبودم که آقای احمدی‌نژاد اصل هولوکاست را انکار کند چون ما از انکار هولوکاست سودی نبردیم. نام بسیاری دیگر از شخصیت‌های سیاسی را می‌توان بر این سیاهه اضافه کرد که معتقد‌ند طرح موضوع هولوکاست به آن شکل هیچ نفعی برای نظام جمهوری اسلامی ایران و مردم ستمدیده فلسطین نداشت.

منبع: روزنامه ایران ص 23