خط امام : یک فعال سیاسی فرانسوی گفت: سلاح بزرگ اسراییل ‘عوام فریبی’ است و با استفاده از این سلاح درصدد نابودی کشورهای اسلامی و اسلام هراسی است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خط امام ، ‘ماریا پومیر’ چهارشنبه شب در سلسله نشست های بزم اندیشه سازمان خدمات مشاوره ای جوانان و پژوهش های اجتماعی آستان قدس رضوی که با موضوع ‘صهیونیسم علیه معنویت’ برگزار شد، به تشریح اقدامات عوام فریبانه اسراییل در کشور آرژانتین پرداخت.
کارگردان فیلم ‘تکرار آمیا’ گفت : این فیلم درباره حادثه تروریستی سال 1999 در ‘بوینس آیرس’ آرژانتین است که مرتبط با ادعاهای مطرح شده برای متهم کردن جمهوری اسلامی ایران در این عملیات تروریستی می باشد.
پومیر بیان کرد: معنویت و صهیونیسم دو واژه ضد هم هستند و صهیونیست ها هیچ سنخیتی با معنویت ندارند که این مساله در اقدامات عوام فریبانه آنها و حوادث تروریستی که به دست خود در آرژانتین رقم زدند و جمهوری اسلامی ایران را متهم کردند، کاملا مشهود است.
وی اظهار کرد: در آخرین فیلم مستندم با نام ‘تکرار آمیا’ که موضوعی بین ایران، اسراییل و آرژانتین است در مورد افکار و اهداف اسراییل شفاف سازی کرده ام.
وی گفت: صبح روزی در سال 1994 در بوینس آیرس آرژانتین یک حمله تروریستی به ساختمان مرکز ملی یهودیان مقیم آرژانتین شد در حالی که این مرکز هیچ ارتباط خاصی با اسراییل نداشت اما با جامعه آرژانتین مرتبط بود.
وی افزود: کل ساختمان در این حمله تروریستی نابود شد، 85 نفر کشته شدند و البته هیچ شخصیت مهمی در لحظه انفجار در آن ساختمان نبود.
این فعال سیاسی گفت: 20 سال از این حادثه سپری می شود اما هنوز دستگاه قضایی آرژانتین نتوانسته مقصر این حادثه را پیدا کند. اما در سال 2013 توافق نامه ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت آرژانتین مبنی بر انجام تحقیقات مشترک در زمینه این حادثه تروریستی به امضا رسید و اقداماتی آغاز شد.
وی افزود: این اتفاق مثبت خشم صهیونیست ها را برانگیخت به طوری که ناراحتی خود را در مطبوعات اسراییل به وضوح نشان دادند زیرا درست روز بعد از حادثه تروریستی سال 1994 اسراییل دولت جمهوری اسلامی را متهم به انجام این حمله کرد.
وی گفت: به طور معمول در گزارشات اولیه ای که از این حادثه تهیه شده بود یک سری شواهدی وجود داشت که به واقعیت نزدیک بود اما پس از مدتی بعد این حادثه این شواهد از بین رفتند و موضوع فیلم مستند من درباره همین شواهد ماجراست.

بومیر ادامه داد: در همان ابتدای وقوع حادثه شواهدی مبنی بر وقوع انفجار از داخل ساختمان وجود داشت اما بعد از اینکه سرویس اطلاعات اسراییل با این ادعا که ‘اینجا یک مرکز یهودی است و اتفاق به ما مربوط می شود’؛ در محل حاضر و بدون داشتن مدرک مستدل مدعی شد که یک خودروی بمب گذاری شده مسبب انفجار این ساختمان بوده است.
وی بیان کرد: 20 سال است که اسراییل تلاش می کند وجود یک خودروی بمب گذاری شده را عامل اصلی انفجار عنوان کند در صورتی که هیچ شواهد و مدارکی معتبری مبنی بر وجود این خودرو در دست نیست.
وی اظهار کرد: بررسی های اولیه کارشناسان بین المللی و پلیس آرژانتین نشان داد که انفجار از داخل ساختمان انجام شده اما کمتر از 48 ساعت بعد این کارشناسان تحت فشار اسراییلی ها حرفشان را پس گرفتند و صحبت غیرمعقول و غیرمنطقی اسراییلی ها را تکرار کردند.
استاد دانشگاه هاوانا و پاریس اظهار کرد: منطق اسراییلی ها این است که اگر یک خودروی بمب گذاری شده وجود داشته حتما یک مسلمانی در داخل آن خودرو بوده که دست به یک عملیات انتحاری زده است.
بومیر افزود: هدف اصلی اسراییل گسترش اسلام هراسی در آرژانتین و جهان بود و درصدد القای این مساله بودند که مسلمانان افرادی هستند که بی دلیل به یک مرکز تجمع یهودیان حمله می کنند.
وی گفت: آرژانتین کشور بزرگی است و از کشورها، ملیت ها و پیروان ادیان مختلف در آن زندگی می کنند؛ مسلمانان زیادی در این کشور هستند که آیین های مذهبی خود را دارند و انسانهای صلح طلبی هستند اما هدف اسراییل ترور شخصیتی مسلمانان در آرژانتین بوده است.
وی افزود: اسراییلی ها تمایل داشتند یهودیان مقیم آرژانتین را به سمت صهیونیسم سوق دهند در حالی که یهودیان هیچ گرایشی به سمت صهیونیسم نداشتند و این هدف دیگر اسراییلی ها از انجام انفجار بود.
بومیر خاطر نشان کرد: بومیان آرژانتین در اوایل قرن نوزدهم از بین رفتند و مردم فعلی این کشور مهاجر هستند که ترکیب جمعیتی مشابه ایالات متحده آمریکا دارند.
وی افزود: با توجه به این ترکیب جمعیتی آرژانتین چیزی که مردم این کشور را در قالب یک فرهنگ مشترک پیوند دهد، می تواند موسیقی تانگو باشد زیرا این نوع موسیقی به خاطر ریتم و آهنگ خاص خود به نوعی شعرگونه است و یک نوع وحدت و هویت ملی مشترک را ایجاد می کند.
وی خاطر نشان کرد: اسراییل درصدد شکستن این روحیه جمعی و وحدت مشترک در آرژانتین بود زیرا بسیاری از کشته شدگان این انفجار یهودی نبودند و افراد عادی و پیروان سایر مذاهب را تشکیل می دادند در حالی که اسراییل مدعی قتل عام شدن یهودیان در این حادثه تروریستی بود.

بومیر ادامه داد: اعتراضات زیادی از سوی فعالان فرهنگی و اصحاب رسانه آرژانتین مبنی بر اینکه در این حادثه فقط یهودیان کشته نشدند، انجام گرفت لذا اسراییلی ها حرف خود را تغییر دادند و گفتند که این حمله ای علیه ملت آرژانتین و تمامیت ارضی این کشور بوده است.
وی اضافه کرد: بعد از این مساله عوام فریبی اسراییل مبنی بر شکل گیری یک هولوکاست محلی در این انفجار تغییر کرد و خود را مدافع دولت آرژانتین نشان دادند و مدعی شدند که این حمله تروریستی علیه تمامیت ارضی آرژانتین بوده است.
وی بیان کرد: اما دلیل اینکه اسراییل در همان لحظه اول ایران را مسبب انفجار دانست، چیست؟ و چرا هنوز موضع خود را درباره مقصر دانستن ایران در این ماجرا تغییر نداده اند.
وی ادامه داد: از سال 1982 یک نقشه پنهانی توسط نومحافظه کاران در آمریکا مطرح شده بود که در طول زمان معین برخی کشورها از جمله عراق، افغانستان و ایران و سوریه را نابود کنند.
این فعال سیاسی اظهار کرد: بعد از حادثه 11 سپتامبر 2001 در محافل سیاسی آمریکا این طور مطرح شد که از حمله تروریستی در آرژانتین می توان به عنوان بهترین بهانه برای حمله به کشور ایران بهره برد اما به این جمع بندی رسیدند که اول به افغانستان و عراق حمله کنند و سپس ایران را مورد تهاجم قرار دهند.
بومیر اذعان داشت: اکنون همه روشنفکران جهان می دادند که حمله تروریستی به مرکز یهودیان در آرژانتین بهانه ای برای حمله به کشورهای افغانستان، عراق و ایران بوده است.
این نویسنده فرانسوی اظهار کرد: حمله تروریستی سال 1994 مشابه حمله تروریستی سال 1992 به سفارت اسراییل در بوینس آیرس بود که در آن 22 نفر کشته شدند و در هر دو حادثه اسراییل اهداف مشابه ای را دنبال می کرد.
بومیر افزود: شباهت هایی بین حوادث تروریستی 1992 و 1994 وجود داشت به گونه ای که در حادثه 1992 خودروی بمب گذاری شده ای در کار نبود اما اسراییل ادعا کرد که خودروی بمب گذاری شده در مقابل سفارت در آرژانتین قرار داشته است.
وی بیان کرد: در حادثه سال 1992 در سفارت اسراییل تناقضات آشکاری وجود داشت؛ شاهد عینی ماجرا گفته بود که من شخص غریبه ای را دیده بودم که با دستگاه کنترل از راه دور در داخل خودرویی انفجار را بوجود آورده است لذا چنین مدرکی مستدلی دال بر وجود بمب در داخل ساختمان بوده و وجود خودروی بمب گذاری شده را مشخص نمی کرده است.
وی اظهار کرد: در گزارشات بعدی پلیس شاهد عینی حتی شماره پلاک خودرو را هم ذکر کرده و آن خودرو توسط پلیس پیدا و حتی مشخص شده که این خودروی سرقتی بوده و در آن محل هنگام انفجار وجود داشته است.

وی بیان کرد: اظهارات این شاهد عینی در دادگاه آرژانتین لحاظ نشده و او اصلا جدی نگرفته شده بود؛ لذا این مساله نشان می دهد که چگونه ترس و تروریسم می تواند بر دستگاه قضایی آرژانتین تاثیر بگذارد و باعث شود که افراد منطق و عقلشان کار نکند.
بومیر اظهار کرد: حمله به یک سفارت جرم بزرگی است و ابعاد گسترده ای دارد لذا باید تکلیف این حمله در دادگاه مشخص می شد اما چنین اقدامی صورت نگرفت و فقط وجود یک خودروی بمب گذاری شده را دلیل اصلی انفجار عنوان کردند.
وی افزود: در آن زمان خبرنگاران در محل انفجار حضور یافتند و این سوال را پرسیدند که اگر خودروی بمب گذاری شده بوده باید حداقل اثری از آن باقی می ماند اما چنین مدرکی وجود ندارد.
وی بیان کرد: این شب بعد از صحبت خبرنگاران، محل حادثه فنس کشی شد و بعد از یک هفته چاله مصنوعی در محل حادثه ایجاد کردند که نشان دهند خودروی بمب گذاری شده وجود داشته است.
وی اظهار کرد: در حادثه سال 1994 عوامل صهیونیستی آنقدر فرصت نداشتند که صحنه سازی مشابه سال 1992را انجام دهند ولی آن زمان کسی به ذهنش خطور نمی کرد که اسراییل چنین کاری انجام داده و یک سری افراد را اجیر کرده باشد که حمله ای به نفع اسراییل را انجام بدهند.
این فعال سیاسی فرانسوی گفت: در همان زمان دولت اسراییل هشت نفر از مقامات بلندپایه ایران را به نقش داشتن در این حمله تروریستی متهم کرد ولی در داخل خود آرژانتین هیچ حرکتی مبنی بر بازجویی و تعقیب فرد یا افراد مقصر در این ماجرا نشد و دولت و دادگاه آرژانتین قضیه را مسکوت کرد.
بومیر اظهار کرد: هدف همه نقشه های تروریستی اسراییل این بود که تعامل هسته ای ایران و کشور آرژانتین را در آن زمان به بن بست برساند و حتی در ابعاد کلان بتواند جنگ بین المللی علیه ایران به بهانه تروریسم بودن این کشور آغاز کند.
وی افزود: تلاش اسراییل برای از بین بردن این تعامل و متهم کردن ایران با شکست مواجه شد و تاوان زیادی داد.

irna.ir