رضا سلیمان نوری* اغلب آنانی که در سال‌های پس از درگذشت دکتر علی شریعتی و پدر گرامیش استاد محمدتقی شریعتی،تلاش کردند تا کمی درباره زندگی این دو اندیشمند معاصر بدانند کتاب« استاد و فرزند برومند او» را خوانده اند. کتابی که دکتر حسین رزمجو شاگرد پدر و دوست و همراه پسر آن را نوشته بود […]
رضا سلیمان نوری*
اغلب آنانی که در سال‌های پس از درگذشت دکتر علی شریعتی و پدر گرامیش استاد محمدتقی شریعتی،تلاش کردند تا کمی درباره زندگی این دو اندیشمند معاصر بدانند کتاب« استاد و فرزند برومند او» را خوانده اند. کتابی که دکتر حسین رزمجو شاگرد پدر و دوست و همراه پسر آن را نوشته بود و در جای جای آن از غم و اندوه خود در فراق آن دو فرهیخته گفته بود. فراقی که در نخستین ساعت آخرین روز مرداد ماه امسال به سر رسید و رزمجو به وصال معبود و در نتیجه دیدار استاد و فرزند برومند او شتافت.
رزمجو البته برای اهالی فرهنگ و هنر تنها نویسنده کتابی در بزرگداشت شریعتی‌ها نیست که او خود در ادب اخلاقی این مرز و بوم نامی درخور تامل است. او که دکترای ادبیات خود را از دانشگاه تهران اخذ کرده و در راه کسب آن در محضر بزرگانی چون مرحومان دکتر غلامحسین یوسفی،دکترشهیدی، دکتر زرین‌کوب،دکترناتل خانلری،استادایرج افشار و دکتر اسلامی ندوشن شاگردی کرده بود به دلیل داشتن تحصیلات حوزوی نگاهی خاص و ویژه به ادبیات فارسی داشت و آن را با معیار اخلاق وتربیت اسلامی می‌سنجید.
امری که حاصل آن تدوین کتبی چون ابوحامد محمد غزالی ، انسان آرمانی و کامل در ادبیات حماسی و عرفانی فارسی،انسان صالح در تربیت اسلامی، ذکر جمیل سعدی، شعر کهن فارسی در ترازوی نقد اخلاق اسلامی، شیخ اجل سعدی شیرازی و روزها و رمزها و رازها بود. کتبی که هر کدام در دایره ادبیات اخلاقی معاصر جایگاهی ویژه دارند.
البته رزمجو تنها محقق و نویسنده نبود و در جایگاه یک مسئول اجرایی هم اقدامات قابل توجهی کرد. او معتقد بود انسانی که وجدان کاری و شغلی بر اساس اعتقادات مذهبی دارد به منزله کسی است که نیاز به پلیس ظاهر ندارد و بر رهمین اساس سعی می کرد اگر در جایی مسئولیتی را قبول می‌کند به بهترین نحو ممکن آن را به سرانجام رساند.
شاید به همین دلیل باشد که هنوز فرهنگیان قدیمی خراسان از دوران یک ساله مدیریت او بر آموزش و پرورش استان که همزمان با وزارت شهید رجایی بود به نیکی یاد می‌کنند.البته دوران فعالیت او به عنوان سرپرست کمیسیون ملی یونسکو در ایران که حد فاصل سال‌های 1362تا 1364 بود ،نیز دوران قابل تاملی بود زیرا او در آن سال‌های اوج جنگ تحمیلی تمام تلاش خود را برای حفظ آثار تاریخی و باستانی ایران از گزند دشمنان به کار می‌بست.
سرانجام اینکه رزمجو در عرصه بزرگداشت یاد بزرگان سده های گذشته نیز فعالیت قابل تقدیری داشت. فعالیتی که اوج آن به هنگام سرپرستی کنگره بزرگ بین المللی هشتصدمین سال تولد سعدی در دانشگاه شیراز و کنگره بزرگ بین‌المللی نهصدمین سال وفات امام محمد غزالی در دانشگاه تهران بروز کرد و این دو گنگره را در ذهن اهل فرهنگ جاودانه کرد.یادش گرامی باد.
*عضو مجمع نیروهای خط امام(ره) خراسان رضوی و خراسان پژوه
