به قلم : حمید قزوینی*

چهاردهم مرداد مصادف با سالروز صدور فرمان مشروطیت است. تاسیس عدالتخانه و تشکیل مجلس شورای ملی و نهایتاً مشروطه شدن قدرت مهمترین خواسته مشروطه طلبان بود.
از آن زمان به بعد ظاهراً مطالبات جنبش محقق شد، اما تا امروز، بسیاری از اهداف جنبش تحقق پیدا نکرده است. مثلاً وضع عدالتخانه‌ها مورد تایید هیچیک از طرف‌ها نیست. قاضی و شاکی و متشاکی هر سه معترضند!
جامعه با وجود هزاران قانون ریز و درشت، هنوز قانونمند نشده و هرکس به نوعی قانون را دور می‌زند. از نماینده مجلس که واضع قانون است تا مجری قانون و تک تک شهروندان !
با وجود تاسیس ده‌ها حزب کوچک و بزرگ در صد سال گذشته، فرهنگ رفتار حزبی نهادینه نشده است. از همان آغاز، رفتار طایفه گرایانه و باندی و محفلی بر مناسبات داخلی احزاب حاکم شد و متاسفانه هنوز که هنوز است همان معضل با قوت و قدرت بیشتر جریان دارد.
یادم هست در چند دوره انتخابات شورای مرکزی خانه احزاب، برخی دوستان اصولگرا که در کسب اکثریت آراء اعضای مجمع عمومی ناموفق بودند، بنای مخالفت گذاشته و کمر به تخریب و انحلال خانه احزاب می‌بستند. این دوستان که به اصطلاح از مجربین و معتقدین به تحزب بودند، برای اعمال نفوذ و فشارهای مختلف از هیچ تلاشی رویگردان نبودند. حتی به توصیه‌ها و پادرمیانی‌های امثال مرحوم هاشمی رفسنجانی و مرحوم عسگراولادی هم اعتنایی نداشتند.
جالب این است که در داخل شورای مرکزی خانه احزاب هم گاهی با دوستانی اصلاح طلب و یا اصولگرا مواجه بودیم که وقتی برای ریاست برخی کمیته‌ها و یا عضویت در هیات رئیسه و یا حتی یک سفر خارجی رای نمی‌آوردند، بنای ناسازگاری گذاشته و تا آخر دوره برای تخریب و تضعیف شورای مرکزی دست به هر کاری می‌زدند.
همیشه برای من این سوال مطرح بود که اگر احترام به رای اکثریت و پایبندی به قواعد رفتار دموکراتیک لازمه فعالیت حزبی است، چرا این دوستان هیج توجهی به آن ندارند.
ای کاش در سالروز صدور فرمان مشروطه کمی هم به تحقق اهداف آن در جامعه بیاندیشیم.

*عضوشورای مرکزی و مسئول کمیته سیاسی مجمع نیروهای خط امام