جلال طالبانی رییس جمهور سابق عراق درگذشت. آنچه از سوابق این سیاستمدار سرشناس کرد، بیشتر شنیده شده فعالیت‌های سیاسی و نظامی است. در حالیکه او در برخی اظهار نظرها گفته بود خود را به “روزنامه‌نگاری” بیش از “سیاست” نزدیک می‌داند. جلال طالبانی مدتی به صورت مخفیانه دست به انتشار روزنامه «نضال» در سلیمانیه کردستان زده بود و در ابتدای دهه شصت میلادی در حالی که یکی از یادداشت نویسان روزنامه «خبات» بود، پس از توقیف این روزنامه از سوی دولت عراق، سردبیری روزنامه «کردستان» را برعهده گرفت که به زبان کُردی در بغداد منتشر می‌شد.

طالبانی عضویت در هیأت اجرایی اولین سندیکای روزنامه‌نگاران عراق را در سوابق فرهنگی و مطبوعاتی خود داشت و در یکی از معتبرترین جشنواره‌های روزنامه‌نگاری آن کشور مدال “الرقیم الذهبی” را دریافت کرده و گفته بود: «بزرگ‌ترین آرزویم این بود که روزنامه‌ای در عراق دموکراتیک منتشر کنیم.»

طالبانی که بیشتر عمر خود را صرف دفاع از حقوق کردهای عراق کرد، همواره مدافع زندگی مشترک همه عراقی‌ها در سرزمین مادری بود و زمانی که مسئولیت ریاست جمهوری را پذیرفت، اعلام کرد که اگر به بغداد رفتم لباس کُردی را از تن به در می آورم و عبای عراقی می پوشم؛ چون نماد شخصیت عراق خواهم شد و رئیس جمهور خواهم بود نه رهبر کُرد؛ دیگر اینکه کاندیداتوری من از طرف نیروهای سیاسی مهم عراق پذیرفته شود… ما به قرآن کریم سوگند خوردیم که از قانون اساسی و اتحاد و آرامش عراق صیانت کنیم.»

وی درباره ایده استقلال کردستان عراق گفته بود:« ما حتی یک روز شعار جدایی سر ندادیم، چون عراق وطن و کشورمان است… همه خواست ما این بود که در عراق، سیستمی دموکرات و متعلق به همه وجود داشته باشد که بتوانیم در آن با عراقی‌های دیگر زندگی کنیم و با احقاق حقوق مان شادمان باشیم. به استقلال کردستان از عراق و تأسیس دولت مستقل کُردی نیز فکر نکرده بودیم، چون عملی نبود…من حتی در گذشته نیز معتقد به داشتن حکومتی مستقل نبودم، بلکه برای عراقی آزاد، دموکراتیک، مترقی و با سیستمی خودمختار یا اتحادی فدرال که در آن زندگی کنیم تلاش می‌کردم؛ از ابتدای تأسیس اتحادیه میهنی کردستان نیز این خواست ما بود.»

( برای اطلاعات بیشتر کتاب «رییس جمهور پیشمرگه» را ببینید)

حمید قزوینی – پژوهشگر تاریخ