نویسنده : محمدرضا انبیائی*

این روزها در شبکه‏ های اجتماعی عکسی منسوب به فرزند شهید رجایی دست به دست می‏شود که بیانگر این مهم است که فرزند آن شهید ساده‏زیست که به تمام معنا آقازاده است، پُست و مَنصَبی نگرفته است و در بازار مغازه‏ای دارد و در سایه‏سار توکل به خدا طی طریق می‏کند. این عکس و مطالب پیرامون وی برای همه علاقه‏مندان به این قبیل مسایل جالب است. در جاهای مختلف شنیدم با توجه به این تصویر سلسله مباحثی در باره پدیده ژن خوب و آقازادگان همه چیزدان و منصب‏نشین مطرح می‏شود. همه در یک چیز متفق‏القولند که آقازاده بودند یک افتخار است اگر آقازاده‏ای باشیم که از سایه والدین خارج شده باشیم و روی پای خود باشیم، به عبارتی حسب لیاقت رشد کرد نه حمایت و سایه نام پدر و مادر صاحب منصب.

این روزها آیا حواس فرادستان حوزه تدبیر و امید به مهندسی افکار عمومی هست؟ انگار مقوله مهمی چون تنویر افکار عمومی برای فعالان قوه مجریه معنایی ندارد؟! مردم ناظرانی فهیم و دانا هستند. آنان مدام در حال رصد این و آن مسئول اجرایی هستند. حواسشان هست که این بازنشسته و آن آقازاده در جایی مهم منصوب شده است. مردم هر روز کلمه شایسته‏سالاری را هجی می‏کنند و دنبال مصادیقی برای آن در عزل و نصب‏های ریز و درشت می‏گردند. شاید مسئولان حواسشان به این همه دقت نظر مردم نباشد. شاید منادیان یک تفکر در سطح جامعه وقتی رای آوردند، خود را نیازمند به افکار عمومی و حمایت آن نمی‏دانند!. این پندار بسیار اشتباه است. این میزها اگر وفادار بودند به پشت میزنشین‏های امروز نمی‏رسید.

این روزها باید باور کنیم که این میز نیز می گذرد! و باز انتخابات‏های مختلفی در راه است که باز برخی به رای مردم نیازمند هستند و باز دربدر جذب سبد رای مردم خواهند بود. در آن روز شاید امروز را باید به یاد بیاوردند که به هر دلیل باعث شدن تعابیری چون؛ ژن خوب، بازنشسته همیشه شاغل، جوانانی همیشه مطیع، آقازادگانی صدرنشین و… در سطح جامعه شنیده شود. مردم به این تعابیر جدید حساس هستند. مردم می‏دانند اگر شایسته سالاری شعار نباشد یک جوان تحصیلکرده متعهد باید بتواند دارای شغل باشد و مدارج ترقی را طی کند و برابر لیاقت‏هایش مورد حمایت واقع شود و در جایگاهی که لایقش هست قرار بگیرد و خادم مردم و کشورش باشد.

این روزها انگار جوانان لایق ما باید داد بزنند و بابت اینکه ژن خوب ندارند، از زن و بچه‏شان عذرخواهی کنند. یا داد بزنند و بابت اینکه متولد قبل از دهه چهل نیستند و نمی‏‏توانند در ایام بازنشستگی همچنان ابوالمشاغل باشند، گله‏مند باشند. این روزها جوانان لایق سرزمین اهورایی ما در خلوتشان با خود واگویه دارند که؛ چرا برخی از بازنشستگان اینقدر به پست و منصبشان چسبیده‏اند؟ چرا برخی اصرار دارند هی از اینان حمایت کنند؟ مگر در کشور قحط‏الرجال است؟ این روزها شاهد پیروزی بر داعش هستیم. این پیروزی یقین دلایل متعدد دارد، یقین یکی از این دلایل اعتماد به جوانان است. چرا از زاویه تدبیر و امید به جوانان نگریسته نمی‏شود؟ کاش جبهه اصلاحات به این نکته پی می‏برد که جوانان فراوانی وفادارانه برای این جبهه تلاش کردند. اینان سهم خواه نیستند ولی خواهان توجه به شایسته سالاری هستند. حفظ این جوانان برای جذب جوانان آینده و برای کادرسازی برای این جبهه خیلی مهم است. مهمتر از به کارگیری ژن خوب و بازنشسته نورچشمی است. گاهی زود دیر میشود.

*مدرس دانشگاه و فعال اصلاح طلب